„Yaşasın göbeklerin kardeşliği“
Unterfahrt’ı bilenler bilir, Almanya’nın en iyi caz kulüplerindendir; leziz yemek ve şarap eşliğinde caz müziğini ustalarından dinlersiniz. Ortam oldukça ciddidir, özellikle ön sıradaki dernek üyeleri en fazla başlarını sallarlar müziğin ritmiyle…
O akşam tabii ki öyle olmadı. Çünkü sahnede Kolektif İstanbul vardı! Türkiyeliler ilk şarkıdan, en dayanıklı Almanlar da en geç konserin ikinci bölümünden itibaren artık yerinde duramıyordu.
Evet, Unterfahrt caz kulübünde Kolektif İstanbul’un ‚Pastırma Yazı‘ albümünün lansman konserindeydik. Geçen sene Türkiye’de Ada Müzik etiketiyle çıkan albüm, mart ayından itibaren Laika Records etiketiyle Almanya, İsviçre ve Avusturya’da da raflarda.
Pastırma Yazı, Kolektif İstanbul’un önceki albümleri gibi yine çatır çatır göbek attırıyor, hatta bir tık ileri gidip Fransız şansonuyla da göbek attırıyor. Albüme adını veren Pastırma Yazı şarkısı, Fransızlar’ın bilinen şansonu L’ete Indien cover’ı. Anonim türkü ‚Hamamcı Teyze’nin açılış şarkısı olan albüm, toplam 13 parçadan oluşuyor. Bu rengarenk albümde, ilk kez deneyimledikleri Türk müziği longaları da var, 70’lerin funk grubu The Meters’tan ‚Cissy Strut‘ da, Tilki Köçek de, 2014’te hayatını kaybeden klarnet virtüözü Selim Sesler’e selam gönderilen Kalpazan Havası da. ‚Acımadı Yine‘ ise klibiyle oldukça ses getiren bir şarkı. Klipte oynayan 60 kişi arasında Cengiz Bozkurt, Onur Ünsal, Ceylan Ertem, Melike Şahin ve Okan Avcı gibi müzisyen ve oyuncular var. Sözlerini Ceylan Ertem’in yazdığı, müziği Hristov Krassimir’e ait olan geleneksel bir Bulgaristan türküsü.
Grubun kuruluşunun 10. yılında çıkan ‚Pastırma Yazı‘, Batı Trakya düğün müzikleri geleneğinden kopmadan caz ve funkla beslenerek yeniden yorumlanan, dinleyenleri kesinlikle neşelendiren, coşturan parçalardan oluşan bir albüm. Adeta Kolektif İstanbul’un son on yılının bir özeti.
Kolektif İstanbul’un hikayesi ilk albümleri Balkanatolia ile başladı gibi görünse de aslında daha öncesine dayanıyor; Fransada gayda ile geleneksel müzik yapan Richard Laniepce, başka ülkelerde de çalındığını farkedince gaydanın izini sürmeye başlar. Önce Balkanlar, oradan da 2001 yılında Türkiye’ye gelir. Burada müzik geleneklerini araştırırken yolu Aslı Doğan ile kesişir; aşık olur, kalır. Balkan ve Anadolu müziklerinden oluşan Balkanatolia albümü oluşur. 21 kişilik bu kolektiften çıkan altı kişi ile 2006 yılında Kolektif İstanbul kurulur.
Zaman zaman farklı müzisyenlerle çalışsalar da grup üyeleri Richard Laniepce (saksafon), Aslı Doğan (vokal, trompet), Ertan Şahin (suzafon), Batuhan Büyükdoğan (davul), Tamer Karaoğlu (akordeon) ve Talat Karaoğlu (klarnet) kardeşler.
Grubun kurucusu Richard Laniepce saksafonla çıkıyor sahneye, çalıyor, söylüyor, göbek atıyor. Aslı Doğan, grubun tek ve güzel sesli kadını; sadece söylemekle kalmıyor, trompetle de eşlik ediyor gruba. Klasik müzik eğitimi alan Ertan Şahin, alışılagelmişin dışında bir enstrüman olan suzafonla çıktığı sahnede dikkatleri üzerine çekiyor. Yetenekli davulcu Batuhan Büyükdoğan parçalara derinlik katıyor. Münih’teki konsere gelemeyen Bulgar kökenli kardeşler Tamer ve Talat Karaoğlu ise klarnet ve akordeonla geleneksel altyapıyı oluşturuyorlar. Farklılıkların bir araya gelmesiyle oluşan Kolektif İstanbul’un sesi coşkulu, umutlu, güler yüzlü.
Münih konserinde Tamer ve Talat Karaoğlu kardeşler katılamadığı için Bulgaristan’tan gelen müzisyenler yer aldı. Yeni albümden parçalarla başlayan konserde, eski albümlerden şarkılar da çalındı. Konserin kapanış parçası `Hamamcı Teyze‘, bis parçası ise `Acımadı Yine‘ oldu.
Kolektif İstanbul, dünyanın dört bir yanında verdiği konserlerde geniş bir yelpazeden oluşan dinleyicisine göbek attırıyor. Grup üyeleri, dinleyenleri eğlendirmenin en kestirme yolunun sahnede eğlenmekten geçtiğinin farkında. Enerji dolu sahne performansları karşısında hiç kimse kayıtsız kalamaz. O akşam da öyle oldu. Unterfahrt’ta esen düğün havasında hep birlikte coştuk, eğlendik. Oğlan bizim, kız bizim!…
